The story of Yoerie

13133184_761499230617449_7498639516912843172_n

Ik ben Yoerie, een Shetlander van inmiddels 24 jaar.

Ik ben een paard!!!!!!!!!!!!!!!

Ik leerde Marion kennen toen zij met haar paard Nobel bij mij in de weide kwam wonen  in Veenendaal, inmiddels al 12 jaar geleden
Ik liep daar al langere tijd samen met mijn vriendje maar die was van mij weg genomen omdat hij hoefbevangen was.

Er waren veel buurtkinderen die dachten dat ik het leuk vond als ze met mij speelden, op mijn rug gingen zitten enzo.
Ik werd daar eigenlijk niet zo vrolijk van want ik voelde dat dit pijn deed in mijn rug en begon lekker te bijten naar ze.
De eigenaar vond mijn maar een lastpost en zei dat ik weg moest, geloof naar een slager.

Toen was daar Marion met haar dochtertjes Floor en Marloes, hun waren wel lief voor me en ineens bleken hun mijn eigenaren te zijn.
Ze gingen met mij wandelen en borstelen en niet op mijn rug zitten.

Zo heb ik samen met Marion en haar paard Nobel vele bossritjes gemaakt, ik moest altijd wel flink doorlopen om Nobel bij te houden.
Ik werd net zo liefdevol verzorgd als Nobel en op een dag vroeg Marion of Marloes op mijn rug mocht zitten, geen probleem.

Nu werden de bosritjes wel zwaarder want ik moest Marloes ook meenemen.
Om het voor mij makkelijker te maken kreeg ik een zadel, dat was fijn, nu kon Marloes licht rijden.
We hebben heel veel lange ritjes gemaakt en ik was een PAARD.

Marloes wilde me met mij naar de ponyclub en naast dressuur ook nog springen, je had de gezichten moeten zien toen ik daar aankwam met mijn 87 cm.
Maar ik ging ervoor, samen met Marloes, naar de Bixie wedstrijden, kreeg ik mooie vlechttjes in en iedere keer kwamen we terug met een orange lintje ( geloof dat we het dan goed hadden gedaan ).

Ook heb ik samen met Marloes in het Shetlanderrace team gezeten, moest ik keihard en dan over strobalen springen, ik werd daar wel moe van, maar wat was het leuk.

Marloes groeide maar door en ik bleef maar 87 cm, ze paste niet meer op mij maar ik mocht wel bliijven, samen met Nobel heb ik Rico opgenomen in onze kudde.
10 jaar geleden gingen we verhuizen naar een nieuwe stal in Ede, allemaal nieuwe paardenvriendjes die ik allemaal wilde begroeten, maar de boer vond het niet zo fijn dus mocht ik aan een lange longe.

Steeds waren er leuke lieve nieuwe kindjes die ik mocht helpen om hen te leren paard rijden, ook zij gingen met mij naar de wedstrijden en weer kwamen we thuis met van die orange lintjes.

Marion vond het zielig dat ik altijd aan een lijntje moest en niet tussen mijn vrienden kon staan en daarom ben ik verhuisd, heb twee jaar in Belgie gewoond en een hoop nieuwe vrienden leren kennen.

Twee jaar later ben ik weer naar huis gegaan en er was wat veranderd thuis.
Marion ging mij zelf trainen, net als ze bij haar andere paarden doet, niet rijden, maar vanaf de grond met een kaptoom geloof ik.
Ik leerde op een volte te buigen, leerde mijn binnenachterbeen te belasten en mijn buitenachterbeen, moeilijk hoor, maar ook wel leuk.

Nu woon ik tussen mijn vrienden, ik blijf ook lekker bij hen, soms ga ik nog wel eens naar de buren onder de draad door maar ga altijd weer netjes terug.

Ik ga soms mee naar een Meester in de rijkunst Marius Schneider, die helemaal in Duitsland woont.

Pas is mijn  allergrootste vriendin Nobel weg gegaan, en ik mis haar wel maar Marion helpt mij echt om het allemaal een plekje te geven.
Ik weet het nu zeker: IK BEN EEN PAARD

Liefs Yoerie

11084239_608345459266161_4872145888342174020_n 

Laat een reactie achter